Wstęp: Przedstawiono wyniki badań stu pacjentów z zaawansowaną presbiopią ze szczególnym zwróceniem uwagi na trudności, jakie może napotykać optometrysta podczas badania pacjenta.
Pacjenci i metody: Badano 58 mężczyzn i 42 kobiety w wieku od 50 do 83 lat. Najliczniejszą grupę stanowili pacjenci w wieku od 50 do 65 lat. Badano ostrość wzroku do dali i bliży, zakres i amplitudę akomodacji, widzenie obuoczne, ciśnienie śródgałkowe, wydzielanie łez.
Wyniki: U większości pacjentów ostrość wzroku do dali była użyteczna (od 0,7 do 1,0). Najczęściej występowała nadwzroczność. Większość osób miała obniżoną ostrość wzroku do bliży, niektórzy pacjenci, mimo ostrości wzroku do bliży 0,5 wg Snellena, odczuwali dyskomfort podczas pracy z bliska. U wszystkich pacjentów po zastosowaniu odpowiedniej korekcji uzyskano poprawne widzenie z bliskich odległości. Z badań wykluczono pacjentów ze schorzeniami okulistycznymi.
Wnioski: Badanie i prowadzenie optometryczne pacjenta w podeszłym wieku wymaga znajomości procesów fizjologicznych, możliwych patologii oraz cierpliwości, ponieważ reakcje takiego pacjenta są znacznie spowolnione. Należy uwzględnić jego stan psychiczny i profil psychologiczny.
